Mi tiempo en Cusco
Blijf op de hoogte en volg Mathil
13 Maart 2015 | Peru, Cuzco
Lieve allemaal,
Na bijna 2 maanden is het einde van mijn reis door Peru inzicht. Wat was het prachtig en afwisselend! Ik woonde boven de Spaanse school, San Blas, in een huis voor vrijwilligers en studenten die stage liepen. Overdag werkte ik op het project Casa Mantay en in de avonden en weekenden was er tijd om met elkaar andere leuke dingen te doen.
Het vrijwilligerswerk zelf werd steeds interessanter. De eerste week stond ik als enige vrijwilliger voor de groep van 0-3 jaar. Die week heb ik vooral eerst geobserveerd hoe het eraan toe ging en heb ik bijgesprongen waar nodig. De tweede week kwamen er 2 vrijwilligers bij waardoor er meer ruimte kwam voor een psychologische bijdrage. Met de leidster van de groep startten we met het stimuleren van de ontwikkeling en het stimuleren van de moeder-kind relatie bij de allerkleinsten. Opeens kreeg ik een leidende rol. En die accepteerden de moeders. Ik heb veel geleerd naast dat ik weer een stap verder ben in wat ik zelf (later als ik groot ben kan ik bijna niet meer zeggen) wil in het werkende leven. Moeilijk vond ik soms de taalbarriere. Al maakt het niet uit welke taal je spreekt om door te hebben wanneer ze het even moeilijk hadden, wanneer moeders onder een klusje wilden uitkomen of mij in de maling wilden nemen. Met veel humor kon ik hier mee omgaan en ze wisten al heel snel dat er met mij niet te sollen viel of wat bij te halen viel met uitzondering van een knuffel, aandacht of een goed gesprek. Want dat hebben ze zeker ook nodig! De vrouwen zijn moeders maar ze zijn ook nog meisjes en pubers. Sommigen van hen moeten echt leren dat ze niet voor een pop zorgen maar voor een baby. Voor mezelf was het vooral fijn om te merken dat de jongste moeders van het stel steeds meer leerden en begrepen waarom het zo belangrijk is om met aandacht hun kindje bijvoorbeeld eten te geven of mee te spelen. De dag van de vrouw hebben we mooi met elkaar gevierd en zelf heb ik een dans/sportmiddag georganiseerd en een fotoproject waardoor er ruimte was om even lekker met elkaar te lachen. De vrouwen hebben heftige dingen meegemaakt en de meesten van hun werken hard aan zichzelf en leren veel. Ik heb bewondering voor ze! En dat gevoel neem ik mee naar Nederland.
In de weekenden heb ik mijn grenzen ook verlegd! Ziplinen en paardrijden was daar een voorbeeld van. Zo prachtig zijn hier de bergen! Ik kwam echt ogen te kort! Het ziplinen was eens maar nooit weer! Doodeng vond ik het maar wel zo gaaf om gedaan te hebben. Ook heb ik veel in en in de omgeving van Cusco gewandeld, musea bezocht en naar kleine plaatsje geweest. Wat zo leuk is aan je dagen niet plannen en waar ik inmiddels wel een beetje allergisch voor ben geworden is dat er daardoor veel ruimte komt voor spontane en onverwachte dingen. Zo ging ik op zondag niets vermoedend naar het coca museum. Bij het coca museum kreeg ik van een lieve vrouw een priverondleiding. Zo leuk was hoe ze over de geschiedenis van de coca plant vertelde. Bij mij was de coca thee ook niet aan te slepen. Zo heb ik ook op die manier een ochtend bijgesprongen in een koffiebar aan het plein vlakbij mijn huis. De winst gaat naar een ander goed project in Cusco. En ik vond koffies maken weer heerlijk om te doen! De Machu Picchu kon natuurlijk ook niet ontbreken! Prachtige verhalen had ik gehoord. Het kon alleen nog maar tegen vallen dacht ik. 's Ochtends om 5 uur gingen Kalijn (huisgenootje in Cusco) aan de wandel. In het donker en in de regen liepen we door het regenwoud. Zwaar was het door de hoogte. Maar geweldig was het om aan te komen bij de Machu Picchu. Het is echt zo prachtig en geweldig zoals velen zeggen! Zo mooi! Alle tijd hebben we genomen om alles te bekijken en in de omgeving te lopen. Met heel veel moeite namen we afscheid. We wisten dit is een eenmalige ervaring. Voor de mensen die dit wonder nog willen zien: ga gauw! Binnen 5 jaar zal de incastad gesloten worden. Door de vele bezoekers is er sprake van inklinking waardoor er nog maar 1 uitkijkpunt komt. Dus grijp je kans!
Verder is Cusco een erg leuke stad om te stappen en live bandjes te bekijken! Kortom heel veel componenten kwamen samen in mijn tijd in Cusco! Veel geleerd, veel gedaan en weer veel genoten! Ik ga de mensen die ik hier ontmoet heb missen maar gelukkig woont bijna iedereen in mijn toekomstige stad Amsterdam dus zullen er nog vele Peruaanse reünies gehouden worden.
Vanaf maandag ga ik zelf nog dik een week alleen reizen. Eerst ga ik terug naar Arequipa om de Colca Canyon te beklimmen en vervolgens ga ik via het Titicacameer de grens over naar Bolivia. Ik eindig in La Paz. Volgende week zondag vlieg ik vanaf daar naar Buenos Aires. Over een kleine 2 week is het zover dan zie ik mijn ouders weer!! Ik verheug me er enorm op hun weer te zien! Maar nu nog even genieten van mijn laatste tijd 'alleen'.
Nederland komt ook steeds dichterbij. Maar nu nog liefs vanuit het hoge Cusco!
Na bijna 2 maanden is het einde van mijn reis door Peru inzicht. Wat was het prachtig en afwisselend! Ik woonde boven de Spaanse school, San Blas, in een huis voor vrijwilligers en studenten die stage liepen. Overdag werkte ik op het project Casa Mantay en in de avonden en weekenden was er tijd om met elkaar andere leuke dingen te doen.
Het vrijwilligerswerk zelf werd steeds interessanter. De eerste week stond ik als enige vrijwilliger voor de groep van 0-3 jaar. Die week heb ik vooral eerst geobserveerd hoe het eraan toe ging en heb ik bijgesprongen waar nodig. De tweede week kwamen er 2 vrijwilligers bij waardoor er meer ruimte kwam voor een psychologische bijdrage. Met de leidster van de groep startten we met het stimuleren van de ontwikkeling en het stimuleren van de moeder-kind relatie bij de allerkleinsten. Opeens kreeg ik een leidende rol. En die accepteerden de moeders. Ik heb veel geleerd naast dat ik weer een stap verder ben in wat ik zelf (later als ik groot ben kan ik bijna niet meer zeggen) wil in het werkende leven. Moeilijk vond ik soms de taalbarriere. Al maakt het niet uit welke taal je spreekt om door te hebben wanneer ze het even moeilijk hadden, wanneer moeders onder een klusje wilden uitkomen of mij in de maling wilden nemen. Met veel humor kon ik hier mee omgaan en ze wisten al heel snel dat er met mij niet te sollen viel of wat bij te halen viel met uitzondering van een knuffel, aandacht of een goed gesprek. Want dat hebben ze zeker ook nodig! De vrouwen zijn moeders maar ze zijn ook nog meisjes en pubers. Sommigen van hen moeten echt leren dat ze niet voor een pop zorgen maar voor een baby. Voor mezelf was het vooral fijn om te merken dat de jongste moeders van het stel steeds meer leerden en begrepen waarom het zo belangrijk is om met aandacht hun kindje bijvoorbeeld eten te geven of mee te spelen. De dag van de vrouw hebben we mooi met elkaar gevierd en zelf heb ik een dans/sportmiddag georganiseerd en een fotoproject waardoor er ruimte was om even lekker met elkaar te lachen. De vrouwen hebben heftige dingen meegemaakt en de meesten van hun werken hard aan zichzelf en leren veel. Ik heb bewondering voor ze! En dat gevoel neem ik mee naar Nederland.
In de weekenden heb ik mijn grenzen ook verlegd! Ziplinen en paardrijden was daar een voorbeeld van. Zo prachtig zijn hier de bergen! Ik kwam echt ogen te kort! Het ziplinen was eens maar nooit weer! Doodeng vond ik het maar wel zo gaaf om gedaan te hebben. Ook heb ik veel in en in de omgeving van Cusco gewandeld, musea bezocht en naar kleine plaatsje geweest. Wat zo leuk is aan je dagen niet plannen en waar ik inmiddels wel een beetje allergisch voor ben geworden is dat er daardoor veel ruimte komt voor spontane en onverwachte dingen. Zo ging ik op zondag niets vermoedend naar het coca museum. Bij het coca museum kreeg ik van een lieve vrouw een priverondleiding. Zo leuk was hoe ze over de geschiedenis van de coca plant vertelde. Bij mij was de coca thee ook niet aan te slepen. Zo heb ik ook op die manier een ochtend bijgesprongen in een koffiebar aan het plein vlakbij mijn huis. De winst gaat naar een ander goed project in Cusco. En ik vond koffies maken weer heerlijk om te doen! De Machu Picchu kon natuurlijk ook niet ontbreken! Prachtige verhalen had ik gehoord. Het kon alleen nog maar tegen vallen dacht ik. 's Ochtends om 5 uur gingen Kalijn (huisgenootje in Cusco) aan de wandel. In het donker en in de regen liepen we door het regenwoud. Zwaar was het door de hoogte. Maar geweldig was het om aan te komen bij de Machu Picchu. Het is echt zo prachtig en geweldig zoals velen zeggen! Zo mooi! Alle tijd hebben we genomen om alles te bekijken en in de omgeving te lopen. Met heel veel moeite namen we afscheid. We wisten dit is een eenmalige ervaring. Voor de mensen die dit wonder nog willen zien: ga gauw! Binnen 5 jaar zal de incastad gesloten worden. Door de vele bezoekers is er sprake van inklinking waardoor er nog maar 1 uitkijkpunt komt. Dus grijp je kans!
Verder is Cusco een erg leuke stad om te stappen en live bandjes te bekijken! Kortom heel veel componenten kwamen samen in mijn tijd in Cusco! Veel geleerd, veel gedaan en weer veel genoten! Ik ga de mensen die ik hier ontmoet heb missen maar gelukkig woont bijna iedereen in mijn toekomstige stad Amsterdam dus zullen er nog vele Peruaanse reünies gehouden worden.
Vanaf maandag ga ik zelf nog dik een week alleen reizen. Eerst ga ik terug naar Arequipa om de Colca Canyon te beklimmen en vervolgens ga ik via het Titicacameer de grens over naar Bolivia. Ik eindig in La Paz. Volgende week zondag vlieg ik vanaf daar naar Buenos Aires. Over een kleine 2 week is het zover dan zie ik mijn ouders weer!! Ik verheug me er enorm op hun weer te zien! Maar nu nog even genieten van mijn laatste tijd 'alleen'.
Nederland komt ook steeds dichterbij. Maar nu nog liefs vanuit het hoge Cusco!
-
13 Maart 2015 - 08:54
Sjoerd Van Meteren.:
Die aanpak met humor, en dat die werkt, dat neem ik onmiddellijk aan. Zit in de familie. Dat werken in een koffiebar komt me ook bekend voor, alleen heette die bar de Drie Gezusters. Nog veel plezier en doe voorzichtig bij die canyon. Ik hoop dat je veel foto's maakt van je tocht over het Titicacameer. Wil ik heel graag zien.Lieve groet, Astrid en Sjoerd -
13 Maart 2015 - 18:22
Fronique Oosterhof:
Lieve Mathilde, de toon is gezet: we gaan in Argentinië vooral niet te veel plannen! Behalve dan dat we op tijd in BA terug zijn om Thie te verwelkomen. Ik kan bijna niet geloven dat we over anderhalve week in een van de vele mooie cafés die BA rijk is, aan een koffie zitten. Maar eerst een gepast afscheid van Cusco en je dierbaren daar gewenst en een mooie trip naar de Colca Canyon. Heel veel liefs, Mam -
13 Maart 2015 - 18:59
Mathil :
Lieve Sjoerd en Astrid,
wat leuk weer een reactie van jullie bij mijn verhaal. Ik zal zeker veel foto's maken. Als ik weer terug ben in Nederland en ik mijn fotoboek af hebben moeten jullie maar een keertje komen eten om alles te bekijken! Onderweg had ik nog vele geografische vragen maar ik ben ze vergeten op te schrijven. Ik zal ze proberen terug te halen. Sjoerd, jij in ieder geval, zal het zeker weten! Astrid: hopelijk heb je ook een fijne reis gehad!
Tot gauw in Nederland!
Liefs,
Mathilde
Lieve mam,
hihi ja dat sowieso!! Lekker per dag bekijken! Ik heb er ook zoveel zin in! Kan ook bijna niet geloven dat het bijna zover is. Veel plezier dit weekend nog met de voorbereidingen!!
Liefs en dikke kus voor jullie allemaal! -
14 Maart 2015 - 09:37
Lara:
Lieve Mathil,
Ik kan echt geen genoeg krijgen van je verhalen. Kan niet wachten om ze in het 'echt' te horen. Veel plezier met de Cola Canyon beklimmen en geniet nog van de laatste indrukken voordat je naar Argentinië vertrekt. Tot heel gauw!!
Veel liefs,
Lara -
21 Maart 2015 - 09:58
Johan:
Lief nichtje,
Fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt en er zo van geniet; je zult me nog wel s moeten uitleggen wat ziplinen =, want dat kennen we niet in Arnhem. Ik hoop dat je nog volop geniet van de komende weken.
Het zal een geweldig weerzien zijn met je ouders/broer. Nog een paar nachtjes slapen en dan is het zo ver...
Heel veel geluk, alle goeds, Johan -
15 April 2015 - 17:04
Fleur De Geus:
Hi Mathilde!
Jij kent mij niet, maar ik heb zojuist met veel plezier jouw blog gelezen over je tijd in Casa Mantay.
Ik zal me eerst even aan je voorstellen. Mijn naam is Fleur de Geus en ik ben een derdejaars Bsc. Tourism student aan de Universiteit van Wageningen. Op dit moment ben ik bezig met een scriptie over de ervaringen van vrijwilligers van Casa Mantay. Jouw blog zou al ideaal onderzoeksmateriaal hiervoor zijn! Leuk geschreven ook en heel veel handige info, maar mijn uiteindelijke doel is om een aantal interviews te houden met oud-vrijwilligers.
Zou jij interesse/tijd hebben om hier aan mee te werken? Je zou mij er enorm mee helpen! Het idee is om een interview van 45/60 minuten te doen via Skype of face-to-face, het hangt ervan af wat het beste uitkomt.
Ik hoor het graag van je!
Groetjes,
Fleur -
22 April 2015 - 14:24
Mathilde :
He Fleur,
wat leuk dat je zo' onderzoek doet. Interessant lijkt me.
Gister ben ik aangekomen in Nederland. Lijkt me leuk om meer te weten over het onderzoek en wat je wilt doen met de interviews. Is een keer skypen handig? Ik woon zelf in Groningen namelijk.
Heb je een mailadres waar ik je naar kan mailen?
Groetjes,
Mathilde -
28 April 2015 - 10:34
Fleur:
Hee Mathilde,
Ik zie helaas nu pas je reactie, anders had ik wel eerder gereageerd!
In ieder geval nog welkom terug en bedankt voor je leuke reactie.
Graag zou ik je inderdaad via de mail en/of skype verder uitleggen wat het onderzoek inhoudt. Mijn e-mailadres is fleur.de.geus@gmail.com .
Groeten,
Fleur -
11 Mei 2015 - 11:40
Fleur:
Hi Mathilde,
Wat is jouw e-mailadres? Dan stuur ik je even een mailtje over wat het onderzoek inhoudt :)
Groeten,
Fleur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
